Pravoslavni hrišćani obeležavaju Veliku subotu
Hrišćani koji se pridržavaju Julijanskog kalendara obeležavaju danas Veliku subotu – dan posvećen sahrani Gospoda Isusa Hristosa i njegovom boravku u grobu pred Vaskrsenje.
U pitanju je drugi dan hrišćanske žalosti, nakon Velikog petka kada je Gospod Isus Hristos razapet na Golgoti, zbog čega se i Velika subota, koju je prema verovanju Gospod Isus Hristos proveo u Hadu (podzemlju), provodi u molitvi i tišini.
Ponoćnom Vaskršnjom liturgijom biće završeni dani žalosti i u nedelju će početi praznik Vaskrs koji slavi pobedu nad smrću.
Sveštenici u pravoslavnim hramovima se u znak vaskršnje radosti i pobede na smrću presvlače u svetle odežde i u osvetljenoj crkvi čitaju Jevanđelje o radosnoj vesti anđela.
Početak vaskršnjeg slavlja oglašava se zvonima na pravoslavnim hramovima koja prvi put zvone posle dana žalosti kada se umesto liturgija služe carski časovi, a bogosluženja najavljuju drvenim klepalima.
Narod u hramovima odgovara molitvom na horsko pojanje anđela i sa upaljenim voštanicama iščekuje Vaskrsenje, najradosniji praznik pobede života nad smrću koji je osnova hrišćanske vere.
Ovaj obred se poštuje u svim pravoslavnim hramovima, a u Jerusalimu se sva događanja vezuju za crkvu Groba Hristovog, gde vernici svake godine na Veliku subotu prisustvuju čudotvornoj pojavi „blagodatnog ognja“.
U hramu Svetog Groba u Svetoj zemlji već vekovima jerusalimski patrijarh uznosi ugašeno kandilo koje se samo pali i taj oganj prenosi na sveće okupljenih vernika, a oni dalje svojim bližnjima i u svoje hramove.
